پرهام ، نفس زندگی

پسر گلم  ، امروز مامانی رو خیلی ترسوندی دست که به سرت زدم احساس کردم داغی و لبم و که گذاشتم روی پیشونیت به گمانم تب اومد اما با تب سنج از تب خبری نبود ماشالا از بس ورجه وورجت زیاده و تازگیا بیشترم شده همش خیسی از عرق. زیر کولرم باشی خیسی. مامان دورت بگردم که سرعتت زیاد شده دیگه مامان باید بیشتر بدووام   الان که دارم برات می نویسم توی یه خواب نازی و خیال مامان راحت شده. وقتی سیستمت میریزه بهم مامانی سریع کلافه میشم و حوصله هیچ کاریو ندارم.                                  ...

از اول مرداد ماه تا حالا دیگه کل پستونکو دهنت میزاری.اینقدر لثه هات میخاره که بی نهایت با خودتو پستونکت درگیری.دیشب بغل بابایی بودی که یهویی دید که کل پستونک توی دهنته .اینم یه نمونه اش اینجا هم پستونکو گرفتیو انگار نه انگار که قبلش این همه درگیر بودی ...

پرهام گلم ، هر روز که میگذره مامان بیشتر و بیشتر خدارو شکر میکنم و با هر نگاه گذرایی به چهره معصوم و دوست داشتنیت میگم :((خدایا بی نهایت شکرت همیشه و همه جا حافظ پسرکم باش )).و از داشتن فرشته کوچولویی چون تو ، به خودم می بالم. توی 5 ماهگیت از غلت زدن شروع کردی به سینه خیز رفتن و دست از تلاش بر نداشتی و اواخر 6 ماهگی نشستی دقیقا دو روز میخاست که 6 ماهت تموم شه بدون کمک نشستی.وقتی میخاستی چیزی بخوری میگفتی هااام ولی الانا میگی مممم. الانا وقتی چیزیرو میخام دست نزنی یا کاری انجام ندی، با دستم نشون میدم و میگم نههه تو هم آروم و با تعجب تکرار میکنی (نه).وقتی می خایم بریم بیرون می گی دَدَ ....

کتاباتو خیلی دوس داری. این کتابتو زندایی شیوا و رهام جون زحمتشو کشیدن . مامان وقتی می خونم خوشت میادو میخندی.عازم بیرون بودیم که با این کتاب مشغولت کردیم تا خودمون آماده شیم  صفحه هایی که دوس داریو مییاریو با دقت نگاه میکنی   رسیدی به کار همیشگی.پلاستیک پشتشو دیدیو آمادیی تا بکنیش ...

خرداد امسال رهام جون عمه دو سالش تموم شد و  ما هم به عشقش رفتیم تولدش. الهی فداش بشم که دلم واسش یه ذره شده . ایشالا وقتی بزرگ شدید دوستای خوبی بشید.توی این عکس پرهام رفته توی چادر رهام. که کادوی تولدشه از طرف دایی محمدش  و زل زده به رهام .عمه فدای اون لبخند ملیحت آقا پرهام ،  خاله عطیه ی مهربون به خاطر شما دو تا گل پسر اومدن توی چادر و زحمتتو کشیدن     سرسره رهامو دوس داشتی.مینا جون مث همیشه مواظبته  اینجا هم صبح قبل اینکه بادکنکارو آویزون کنن .اینقدر دست و پا زدی تا گذاشتیمت وسط بادکنکا. اینقدر فشار میدادی که هر لحظه می تر...

پسر عزیزم، یه ماهی میشه که مطمئن شدم از بالش خوشت نمی یاد. یا از زیر سرت می گیری یا می غلطتی به جایی که بالشت نیست. بعضی وقتا هم مث این عکس، از زیر سرت میگیریو می کوبی به دیواره تختت، پاهات و شکمت و خودت خسته میشی و می خوابی. مامانی اینجا خیلی تلاش کردم تا بخوابی اما می خواستی انرژیتو تخلیه کنی و مامان هم  رفتم توی آشپزخونه بعد چند  دقیقه دیدم بی سرو صدایی که با این صحنه مواجه شدم     و کم کم چشات بسته شد. آخ که فدات میشم         ...

بعد از 6 ماه بالاخره پرهام لاشکی ، لاشکو دید. یه هفته قبل ماه رمضون با عمو افشین اینا رفتیم لاشک یه سفر 12 ساعته.هوا خیلی سرد بود که لباسای گرم پوشیدی و بیشتر توی خونه بودیم.اینم عکسای شما و لاشک محله بابا محمد  از نمای دور... جاده لاشک اینم پرهام عسله     ...

خدایا به حق شهید شبهای قدر، تقدیر پرهامم را محبت و ولایت وپیروی راه مولایمان علی علیه الاسلام رقم بزن... آمین یا رب العالمین                                   ...

هر کی از خانواده وارد میشه که لباس بیرون تنشه ، آقا پرهام هوس بیرون میکنن.اینجا عمو حمید تازه اومده بود.ناهار همگی خونه مامان جون بودیم .شما هم پریدی بغل عمو. و عمو هم از صنایع دستی کنار خونه مامان جون این کلاهو واست گرفت که کوچیکترین کلاه مغازه بود اون دست مهربون هم ،دست خاله شهینه که از روز اول تولد تا الان حمایتت میکنه توی این عکس آخرای 6 ماهگیه که تازه می تونستی بشینی ولی وول که می خوردی از پشت خودتو می نداختی و خاله جون مواظب همین کارته ...

توی این عکس 4 ماهت تازه تموم شده بود. ...